Μικρές αποδράσεις ...

      

(Προτείνω να ακούτε το ηχητικό όσο διαβάζετε...)

  Όταν η δουλειά σου σε οδηγεί σε περιοχές ανείπωτης ομορφιάς και σου προσφέρει στιγμές ανεπανάληπτης ευφορίας, επιτρέποντάς σου να ενωθείς με τη φύση όταν εκείνη ξυπνάει νωρίς το πρωί, τότε μια λέξη μπορεί να περιγράψει την όλη κατάσταση: Τυχερός.

Η θάλασσα ήρεμη, καθρεφτίζει την ακτή
και θαυμάζει το έργο της.
Όλο το χειμώνα αγριεμένη τη σμίλευε...

          Πως να συγκρίνεις τα πρωινά στο γραφείο ανάμεσα σε ένα σωρό φακέλους και έγγραφα, με το φως να προσπαθεί να στριμωχτεί μέσα από ένα μικρό παράθυρο, με το πρωινό δίπλα στην ήρεμη θάλασσα, μέσα στο δάσος από κωνοφόρα και πουρνάρια, εκεί όπου οι πρώτες ακτίνες του ήλιου τα βάφουν όλα με ένα άπλετο και απαλό ρόδινο φως, που σταδιακά μεταμορφώνεται σε κόκκινη φωτιά!!

Πάντα κάποιο μονοπάτι
θα κερδίσει μια φωτογραφία.
Οι δρόμοι με σαγηνεύουν...

          Εκεί όπου οι μόνοι ήχοι είναι αυτοί από τα πουλιά που καλούν το ταίρι τους και η μόνη έκπληξη είναι η αναπάντεχη συνάντηση με ένα σαστισμένο (από την παρουσία σου) σκίουρο.

Ο ήλιος ανέβηκε αρκετά
 και αρχίζει να  "καίει" την εικόνα.
Το καλοκαίρι προ των πυλών.

     

    Που συνέβησαν όλα αυτά; Κάπου στο νοτιοανατολικό Πήλιο, στην περιοχή της Θεοτόκου, κοντά στον Κατηγιώργη και τη Λύρη.

         Οι φωτογραφίες είναι μάλλον ανεπαρκείς για να αποδώσουν το μεγαλείο της στιγμής και της πρωινής εκείνης περιοδείας, αλλά, όπως συνήθως, είναι το μόνο μέσο που μπορεί εκ των υστέρων να ανακαλεί μνήμες στους συμμετέχοντες και να δίνει έστω και μια αμυδρή ιδέα στους υπολοίπους. Απολαύστε τες.

Κάποιες στιγμές η φύση "σε πνίγει"
καθώς σε κυκλώνει από παντού!!

Η σκιά του ανεκτίμητο δώρο στο διαβάτη!

Ο ελαιώνας βουτάει στη θάλασσα.
Στο βάθος η Σκιάθος.
Δυο απλωτές απόσταση!