Κυριακή 15 Απριλίου 2012

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Η πόλη ξύπνησε...


Η φωτιά άναψε...



Ο σκύλος αναρωτιέται τι συμβαίνει και κοιτάει... 
(δεμένος για ευνόητους λόγους!)

Το κατσίκι με το κοκορέτσι ήδη γυρίζουν!!!



ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

(Ελπίζω και εύχομαι οι εικόνες αυτές να μη γίνουν ποτέ και για κανέναν συλλεκτικές!!!)



Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Αν χρειαζόμαστε ως χώρα κάποια μορφή παραγωγικής ανάπτυξης που να μας ταιριάζει και να είναι εφικτή, αυτή είναι η παραγωγή πολιτισμού


Η πρότασή μου είναι ηθελημένα απλή και ξεκάθαρη εξ’ αρχής. Εν μέσω μιας κρίσης που εμφανίζεται ως οικονομική και ταλανίζει εμφανώς την πλειοψηφία του πληθυσμού, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η απώλεια προσανατολισμού και η έλλειψη στόχων, που να ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων αυτής εδώ της γωνιάς της γης και να πηγάζουν από την ίδια τη ζωή τους και τον πολιτισμό, όπως αυτά προκύπτουν μέσα από την ιστορική τους διαδρομή. Ζούμε σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, όπου η ανατολή συναντά τη δύση με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε διάφορους τομείς. Και μπορεί να υπήρξε ιστορική και πολιτική επιλογή ότι τελικά «ανήκωμεν εις τη δύσιν», αλλά μέσα μας βαθειά κάτι μας κάνει να νοσταλγούμε την ανατολή, με την οποία μας δένουν μνήμες και ιστορικοί δεσμοί. Και η λύση μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την επίγνωση και την ενδυνάμωση αυτών των ιδιαιτεροτήτων της πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Δεν είναι τα εργοστάσια που θα μας σώσουν, ούτε τα φθηνά εργατικά χέρια και η μείωση του κόστους της οποιασδήποτε παραγωγικής διαδικασίας μπορεί να φανταστεί ο κάθε τεχνοκράτης με το στενό οικονομικό του ορίζοντα. Δεν είναι ούτε ο τουρισμός με την ρηχή έννοια του τουριστικού συναλλάγματος και της αύξησης των εσόδων σε ανάλογο ποσοστό του ΑΕΠ, καθιστώντας τη χώρα ένα τεράστιο ξενοδοχείο με σπα και το λαό της γκαρσόνια πολυτελείας. Αντίθετα, μπορούμε να γίνουμε ο χώρος όπου η Ευρώπη θα συναντά συνεχώς το παρελθόν της και θα διαμορφώνει το μέλλον της με πολιτιστικούς όρους, την ίδια στιγμή που η ανατολή θα μπορεί εδώ να επενδύει σε μια δυτική προοπτική. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Μόνο με πραγματική και ουσιαστική επένδυση στον πολιτισμό τόσο συνολικά όσο και στοχευμένα σε επιμέρους τομείς του. Με ακαδημίες, σχολές, λέσχες, μουσεία, θέατρα, ινστιτούτα και οποιασδήποτε μορφής ιδρύματα μουσικής, λογοτεχνίας, καλών τεχνών, αρχιτεκτονικής, ιστορίας, αρχαιολογίας, πολιτικών και κοινωνικών σπουδών,  που θα προσφέρουν γνώσεις σε όλα τα επίπεδα, θα διερευνούν την πορεία των γνωστών ρευμάτων και θα ανοίγουν νέους δρόμους προσελκύοντας μαθητές, ερευνητές και επαγγελματίες από ολόκληρο τον ευρωπαϊκό και τον ευρωασιατικό κόσμο. Μιλάω για ένα πολιτιστικό και πνευματικό εργαστήρι που θα παράγει πάνω από όλα αξίες πολιτισμού και θα μπορεί να προσελκύει ανθρώπους και να εξάγει ιδέες και γνώσεις.
Αυτό, ωστόσο, δε θα γίνει ποτέ όσο η ίδια η πολιτεία αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως περιθωριακό στοιχείο της οικονομικής πραγματικότητας, που απλά απορροφά πόρους με μοναδική προοπτική απόδοσης μέσα από την προσέλκυση τουριστικού συναλλάγματος , όπως αυτό προκύπτει από το τζίρο της τουριστικής βιομηχανίας. Δε θα γίνει ποτέ, όσο αρνούμαστε να επενδύσουμε στον πολιτισμό, υποβιβάζοντας το ρόλο των συντελεστών προβολής και αξιοποίησής του σε απλούς διεκπεραιωτές και υπαλλήλους ενιαίων φτωχολογίων. Δε θα γίνει ποτέ, όσο θα θεωρούμε τα αρχαιολογικά κατάλοιπα, την προστασία και την ανάδειξή τους εμπόδιο μιας αόριστης και εν πολλοίς ύποπτης «ανάπτυξης» και επιχειρηματικότητας. Δε θα γίνει ποτέ, όσο η παιδεία και ο πολιτισμός θα αποτελούν τους ουραγούς στους πίνακες δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού.