Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα 2013...

Ξεκίνησα να γράψω για χριστουγεννιάτικες ευχές. Λίγο η επαγγελματική διαστροφή για ιστορική ανάλυση των πάντων και τοποθέτησή τους στα "συμφραζόμενα", λίγο οι προσωπικές σκέψεις με αφορμή την ημέρα, λίγο η παγιωμένη πλέον άρνηση προς τις κλασικές εικόνες των ημερών με τα λαμπιόνια, τα στολισμένα δέντρα και τους χοντρούς αϊβασίληδες με τα ελάφια, ήρθε και σκαρώθηκε το παρακάτω κείμενο. Περισσότερο σκέψεις παρά ευχές. Και αφού το έγραψα, γύρισα στην αρχή και έβαλα τούτο εδώ τον πρόλογο, γιατί ένιωσα ότι χρωστούσα μια εξήγηση προκαταβολικά για μια χριστουγεννιάτικη ανάρτηση χωρίς ίχνος ... χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας!!!!

Κάποτε, περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν, την εποχή που γεννιόντουσαν ακόμα θεοί, ο κόσμος μπορούσε να αλλάξει.
Ή μήπως επειδή ο κόσμος ήθελε να αλλάξει, έπρεπε να γεννηθεί ένας Θεός;

Σκεφτόμουν σήμερα την αναστάτωση στις τάξεις των πιστών της παλιάς θρησκείας όταν άκουγαν και έβλεπαν τη νέα να χρησιμοποιεί τα σύμβολά της, να τα αλλάζει και εν τέλει να τα οικειοποιείται.
Ο νέος θεός, ο "Ήλιος της δικαιοσύνης", με τη γέννησή του ανατέλλει και πλέον οι πιστοί "[σε] γιγνώσκειν εξ ύψους ανατολήν", όπως τον παλιό θεό Ήλιο, που η λάμψη του όμως είχε ήδη αρχίσει να ξεθωριάζει καθώς άλλαζαν οι ανάγκες των πολιτών στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Τον νέο Θεό τον προσκυνούν οι "τοις άστροις λατρεύοντες", και μάλιστα διδασκόμενοι "υπό αστέρος", σε μια προσπάθεια το παλιό να δέσει με το νέο, υποτάσσοντάς το χωρίς να το προκαλεί.
Το φως αλλάζει ονόματα...

Δεν πέρασαν παρόμοιες αγωνίες και αναστατώσεις και οι πιστοί του νέου αυτού Θεού, κάθε φορά που παρουσιάζονταν διάφοροι Σίμωνες Μάγοι, Άρειοι, Ιουλιανοί, αλλά και μωαμεθανοί, ινδουιστές, βουδιστές και τόσοι άλλοι προσφέροντας νέους θεούς, ενσωματώνοντας στοιχεία του δικού τους; Η θεογονία και η τιτανομαχία δεν συνέβησαν άπαξ...

Και μη γελιόμαστε, και ο κόσμος άλλαξε και οι πιστοί άλλαξαν και μαζί τους και ο θεός. Όποιος θέλει το βλέπει.

Σήμερα όμως δεν γεννιόνται πια θεοί όπως οι παλιοί. Δεν επιτρέπεται να γεννηθούν άλλοι τέτοιοι θεοί. Και αν παρόλα αυτά γεννηθεί κάποιος νέος, δεν θα είναι για να αλλάξει τον κόσμο, αλλά ακριβώς επειδή ο κόσμος θα έχει ήδη αλλάξει και θα τον χρειάζεται. Θα έχει και πάλι την ανάγκη να ακουμπήσει σε ένα Θεό για να υπάρξει.



Χρόνια πολλά και καλά σε όλους!! 

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Κρατώντας τη ζωή στις δύο χούφτες...

Μερικές φορές νιώθω σαν να κρατώ όλη τη ζωή μου μέσα στις δύο χούφτες...

Στη μία (την αριστερή θαρρώ) είναι όσα έχω ήδη ζήσει...

Στην άλλη (την δεξιά πια αναγκαστικά) τα θέλω, τα όνειρα, η ζωή που θα επέλεγα να ζήσω...

Σφίγγω τις χούφτες δυνατά για να μη χάσω τίποτα, ούτε παλιό ούτε μελλούμενο...
Κάνω να σμίξω τα χέρια και αυτά απλώνονται... Και εγώ σφίγγω όλο και πιο πολύ τα δάχτυλα...

Και μέσα από αυτές τις μέγγενες ακούγονται φωνές πνιγμένων που ζητούν αέρα...
Οι άλλοι, που η ζωή τους μπλέχτηκε με τη δική μου και βρέθηκε να ασφυκτιά μέσα στα χέρια μου...
Πηγή: http://sxoliopoliti.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html

Μπορεί αν χαλαρώσουν οι γροθιές, να μπορέσουν να σμίξουν τα χέρια...
Με λιγότερο περιεχόμενο ίσως αφού θα μείνει ότι πραγματικά θέλει να μείνει...
Και αν ξανασμίξουν τα χέρια ίσως οι παλάμες γίνουν μία μεγάλη ανοικτή φωλιά...
Μια φωλιά για το πριν, για το τώρα, για το αύριο, για όλα μαζί και όσο καθένα θέλει...
Ένα καταφύγιο για όσα (αλίμονο και όσο ακόμα...) μπορούν να βαστούν τα χέρια μου...



Σε μια κίνηση προσφοράς και όχι κατοχής...

Για να θυμάμαι όσο θα μπορώ να θυμάμαι...
Για να θυμούνται όσοι και όσο θα θέλουν να θυμούνται...


Και τότε ίσως μπορέσουν να πλησιάσουν και άλλα χέρια...

Και να ενωθούν πραγματικά οι ζωές, οι αναμνήσεις και τα μελλούμενα...