Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΠΩΣ Ο ΚΕΡΕΜ

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λειώσουμε το μολύβι

Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του

Και εγώ του λέω
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ
Αν δεν καώ εγώ
Αν δεν καείς εσύ
Αν δεν καούμε εμείς
Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη



Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ 
Μετάφραση:  Γιάννης Ρίτσος 
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8Bsbnabtl5M#!


Η πρώτη μου επαφή με τους στίχους αυτούς έγινε όταν μαθητής της τρίτης λυκείου το άκουσα από το φιλόλογο μου, που μας το διάβασε στην τάξη και δάκρυζε! Τότε εμείς γελάσαμε...

Δυόμιση δεκαετίες μετά όχι μόνο δε γελάω πια, αλλά το θυμάμαι ακόμα και νιώθω κάθε λέξη του. Αυτή είναι πλέον η απάντησή μου σε όσους με ρωτούν πως θα αλλάξει η κατάσταση σε οποιοδήποτε τομέα... 

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Σκέψεις για το μέλλον αρχαιολόγων και αρχαιολογίας με αφορμή μια ημερίδα



Μετά την παρακολούθηση του Πρώτου Συνεδρίου Αποφοίτων του ΙΑΚΑ http://www.facebook.com/events/409761822417941/ και ιδιαίτερα μετά τη συζήτηση που ακολούθησε τη συνεδρίαση που συνδιοργάνωσαν οι Απόφοιτοι με το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) http://www.sea.org.gr/activities/Pages/conferences.asp ο προβληματισμός για το μέλλον των νέων αρχαιολόγων και της αρχαιολογίας γενικότερα χτύπησε κόκκινο!!!
Γιατί εμένα μου φάνηκε και πάλι ότι τις όποιες "λύσεις" τις είχαν όσοι αποτελούν εκ των πραγμάτων μέρος του προβλήματος;

Δημιουργούμε τμήματα αρχαιολογίας σε κάθε πόλη και χωριό για να έχουμε θέσεις καθηγητών, ενοικιαζόμενες κατοικίες και αύξηση του τζίρου της αγοράς, εισάγουμε αθρόα φοιτητές με προδιαγεγραμμένη στο μέλλον τους τη λέξη "ΑΝΕΡΓΙΑ" με κεφαλαία γράμματα και μετά απλά αγωνιούμε...

Κάνουμε ως αρχαιολόγοι ανασκαφές και έρευνες, δεχόμαστε και καρπωνόμαστε την εργασία έκτακτων συναδέλφων χωρίς δικαιώματα στην επιστημονική τους εργασία, βγάζουμε (σπάνια βέβαια) το όποιο σύγγραμμα με το όνομά μας φαρδιά πλατιά [σε στυλ one (wo)man show συνήθως] και μετά απλά αγωνιούμε για το μέλλον τους...

Όλοι οι εργαζόμενοι παλεύουν για το πως δεν θα ανέβουν τα όρια ηλικίας για τη σύνταξη (και ο ΣΕΑ επισήμως τουλάχιστον) και είμαστε ο μόνος κλάδος που όλοι οι προς σύνταξη ψάχνουν παραθυράκια για να παραμείνουν ή βρίσκουν τρόπους για να συνεχίζουν να εμπλέκονται στα αρχαιολογικά έργα και μετά τη σύνταξη... Τρελό; Και όμως αληθινό. Γιατί όμως; Και μετά αγωνιούμε τι θα απογίνουν οι νεότεροι...

Άπειρα δεδομένα ανασκαφών και πάμπολες αρχαιότητες βρίσκονται στις αποθήκες των Μουσείων και των Εφορειών Αρχαιοτήτων. Με αυτά θα μπορούσαν μέσω υποτροφιών, επιδοτούμενων προγραμμάτων αλλά ακόμα και απ' ευθείας χρηματοδοτήσεων από το κράτος ή χορηγούς να πραγματοποιηθούν μελέτες από χιλιάδες (κυριολεκτικά) αρχαιολόγους (μεταπτυχιακά, διδακτορικά, μελέτες με αμοιβή και κατ' επάγγελμα). Και αυτοί θα δούλευαν και δημοσιεύσεις θα υπήρχαν. Αντί γι' αυτό τι κάνουμε; Δεσμεύουμε το υλικό εν όψη μιας μελλοντικής προσωπικής δημοσίευσης του αρχαιολόγου που "έκανε" την ανασκαφή, η οποία δημοσίευση δεν έρχεται συνήθως ποτέ και μετά αγωνιούμε και για τους νέους αρχαιολόγους και για τις αρχαιότητες...

Μια πρόταση που έγινε νομίζω ότι δείχνει στη σωστή κατεύθυνση αλλά θέλει επεξεργασία και δουλειά για να αποκτήσει περιεχόμενο συγκεκριμένο: "Ναί στο δημόσιο χαρακτήρα της προστασίας και ανάδειξης του αρχαίου πολιτισμού, όχι στον κρατικό". Δουλειά υπάρχει για όλους και ίσως και για περισσότερους, φτάνει να βρεθεί ο τρόπος επιμερισμού της με όφελος για όλους και για το αντικείμενο της επιστήμης μας.

Δεν έχω συγκεκριμένη λύση. Εξάλλου νιώθω ήδη μέρος του προβλήματος Δεν αντέχω όμως και τα κροκοδείλια δάκρυα...

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Λίγα γαρούφαλα
(Ναζίμ Χικμέτ)

Λίγα γαρούφαλα απομένουνε στις γλάστρες
Στον κάμπο θα 'χουν κιόλας οργώσει τη γης
Ρίχνουν το σπόρο
Έχουν μαζέψει τις ελιές
Όλα ετοιμάζονται για το χειμώνα

Κι εγώ γεμάτος απ' την απουσία σου
Φορτωμένος με την ανυπομονησία των μεγάλων ταξιδιών
Περιμένω σαν αγκυροβολημένο φορτηγό
μέσα στην Προύσα


Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Τραγουδι: Δημήτρης Μαυρόπουλος
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ (μετάφραση Γιάννης Ρίτσος)
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος