Σκέψεις για το μέλλον αρχαιολόγων και αρχαιολογίας με αφορμή μια ημερίδα

Μετά την παρακολούθηση του Πρώτου Συνεδρίου Αποφοίτων του ΙΑΚΑ http://www.facebook.com/events/409761822417941/ και ιδιαίτερα μετά τη συζήτηση που ακολούθησε τη συνεδρίαση που συνδιοργάνωσαν οι Απόφοιτοι με το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) http://www.sea.org.gr/activities/Pages/conferences.asp ο προβληματισμός για το μέλλον των νέων αρχαιολόγων και της αρχαιολογίας γενικότερα χτύπησε κόκκινο!!!
Γιατί εμένα μου φάνηκε και πάλι ότι τις όποιες "λύσεις" τις είχαν όσοι αποτελούν εκ των πραγμάτων μέρος του προβλήματος;

Δημιουργούμε τμήματα αρχαιολογίας σε κάθε πόλη και χωριό για να έχουμε θέσεις καθηγητών, ενοικιαζόμενες κατοικίες και αύξηση του τζίρου της αγοράς, εισάγουμε αθρόα φοιτητές με προδιαγεγραμμένη στο μέλλον τους τη λέξη "ΑΝΕΡΓΙΑ" με κεφαλαία γράμματα και μετά απλά αγωνιούμε...

Κάνουμε ως αρχαιολόγοι ανασκαφές και έρευνες, δεχόμαστε και καρπωνόμαστε την εργασία έκτακτων συναδέλφων χωρίς δικαιώματα στην επιστημονική τους εργασία, βγάζουμε (σπάνια βέβαια) το όποιο σύγγραμμα με το όνομά μας φαρδιά πλατιά [σε στυλ one (wo)man show συνήθως] και μετά απλά αγωνιούμε για το μέλλον τους...

Όλοι οι εργαζόμενοι παλεύουν για το πως δεν θα ανέβουν τα όρια ηλικίας για τη σύνταξη (και ο ΣΕΑ επισήμως τουλάχιστον) και είμαστε ο μόνος κλάδος που όλοι οι προς σύνταξη ψάχνουν παραθυράκια για να παραμείνουν ή βρίσκουν τρόπους για να συνεχίζουν να εμπλέκονται στα αρχαιολογικά έργα και μετά τη σύνταξη... Τρελό; Και όμως αληθινό. Γιατί όμως; Και μετά αγωνιούμε τι θα απογίνουν οι νεότεροι...

Άπειρα δεδομένα ανασκαφών και πάμπολες αρχαιότητες βρίσκονται στις αποθήκες των Μουσείων και των Εφορειών Αρχαιοτήτων. Με αυτά θα μπορούσαν μέσω υποτροφιών, επιδοτούμενων προγραμμάτων αλλά ακόμα και απ' ευθείας χρηματοδοτήσεων από το κράτος ή χορηγούς να πραγματοποιηθούν μελέτες από χιλιάδες (κυριολεκτικά) αρχαιολόγους (μεταπτυχιακά, διδακτορικά, μελέτες με αμοιβή και κατ' επάγγελμα). Και αυτοί θα δούλευαν και δημοσιεύσεις θα υπήρχαν. Αντί γι' αυτό τι κάνουμε; Δεσμεύουμε το υλικό εν όψη μιας μελλοντικής προσωπικής δημοσίευσης του αρχαιολόγου που "έκανε" την ανασκαφή, η οποία δημοσίευση δεν έρχεται συνήθως ποτέ και μετά αγωνιούμε και για τους νέους αρχαιολόγους και για τις αρχαιότητες...

Μια πρόταση που έγινε νομίζω ότι δείχνει στη σωστή κατεύθυνση αλλά θέλει επεξεργασία και δουλειά για να αποκτήσει περιεχόμενο συγκεκριμένο: "Ναί στο δημόσιο χαρακτήρα της προστασίας και ανάδειξης του αρχαίου πολιτισμού, όχι στον κρατικό". Δουλειά υπάρχει για όλους και ίσως και για περισσότερους, φτάνει να βρεθεί ο τρόπος επιμερισμού της με όφελος για όλους και για το αντικείμενο της επιστήμης μας.

Δεν έχω συγκεκριμένη λύση. Εξάλλου νιώθω ήδη μέρος του προβλήματος Δεν αντέχω όμως και τα κροκοδείλια δάκρυα...