Κρατώντας τη ζωή στις δύο χούφτες...

Μερικές φορές νιώθω σαν να κρατώ όλη τη ζωή μου μέσα στις δύο χούφτες...

Στη μία (την αριστερή θαρρώ) είναι όσα έχω ήδη ζήσει...

Στην άλλη (την δεξιά πια αναγκαστικά) τα θέλω, τα όνειρα, η ζωή που θα επέλεγα να ζήσω...

Σφίγγω τις χούφτες δυνατά για να μη χάσω τίποτα, ούτε παλιό ούτε μελλούμενο...
Κάνω να σμίξω τα χέρια και αυτά απλώνονται... Και εγώ σφίγγω όλο και πιο πολύ τα δάχτυλα...

Και μέσα από αυτές τις μέγγενες ακούγονται φωνές πνιγμένων που ζητούν αέρα...
Οι άλλοι, που η ζωή τους μπλέχτηκε με τη δική μου και βρέθηκε να ασφυκτιά μέσα στα χέρια μου...

Πηγή: http://sxoliopoliti.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html

Μπορεί αν χαλαρώσουν οι γροθιές, να μπορέσουν να σμίξουν τα χέρια...
Με λιγότερο περιεχόμενο ίσως αφού θα μείνει ότι πραγματικά θέλει να μείνει...
Και αν ξανασμίξουν τα χέρια ίσως οι παλάμες γίνουν μία μεγάλη ανοικτή φωλιά...
Μια φωλιά για το πριν, για το τώρα, για το αύριο, για όλα μαζί και όσο καθένα θέλει...
Ένα καταφύγιο για όσα (αλίμονο και όσο ακόμα...) μπορούν να βαστούν τα χέρια μου...



Σε μια κίνηση προσφοράς και όχι κατοχής...

Για να θυμάμαι όσο θα μπορώ να θυμάμαι...
Για να θυμούνται όσοι και όσο θα θέλουν να θυμούνται...

Και τότε ίσως μπορέσουν να πλησιάσουν και άλλα χέρια...

Και να ενωθούν πραγματικά οι ζωές, οι αναμνήσεις και τα μελλούμενα...