Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

Οι γιορτές τέλειωσαν ... Έρχονται οι εκπτώσεις!!!

Το δέντρο μαζεύτηκε στο κουτί του. Τα στολίδια και τα φωτάκια επίσης. Έμεινε μόνο ένα αστέρι με τις ακτίνες του να αναβοσβήνει ακόμα στο μπαλκόνι, μέχρι να βγω να το μαζέψω και αυτό. Η τελετουργική έναρξη των γιορτών γίνεται με το στολισμό και η τελετουργική λήξη με την αποκαθήλωση του δέντρου και των στολιδιών.

Οι γιορτές πέρασαν και η καθημερινότητα ξεκίνησε ήδη εδώ και μέρες. Για τα σχολεία από σήμερα. Ίσως επειδή υπήρξαμε όλοι παιδιά και μαθητές, την αρχή και λήξη της εορταστικής περιόδου δεν τη σηματοδοτούν οι άδειες από τη δουλειά, οι μέρες στο ημερολόγιο και οι ευχές, αλλά το κλείσιμο και το άνοιγμα των σχολείων. Επίσημη πρώτη λοιπόν σήμερα και υπομονή μέχρι τις διακοπές του Πάσχα...

Το τέλος των γιορτών, όπως κάθε τέλος, έχει κάτι το θλιβερό. Όπως όταν λιώνει το χιόνι. Ήδη από την επομένη των Χριστουγέννων και σίγουρα κάθε χρόνο στις 2 Ιανουαρίου, μελαγχολώ προκαταβολικά. Η γιορτή των Θεοφανίων αντί για μέρα γιορτής, νέας αρχής και αναβάπτισης, φαντάζει σαν μέρα που επιβεβαιώνει το τέλος. Με όση λαχτάρα περιμένω τα Χριστούγεννα και ανυπομονώ να έρθουν, τόσο απωθώ τις μέρες μετά από αυτά. Όσο αργόσυρτος είναι ο χρόνος πριν τόσο πιο γρήγορα τρέχει μετά. Και μόλις οι γιορτές περάσουν οριστικά τότε παγώνει σε μια ανελέητη καθημερινότητα.

Το τέλος είναι εντονότερο αν κάνεις μια βόλτα στην πόλη. Δίπλα στους κάδους απομεινάρια στολιδιών και δέντρων, θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου κατανάλωσης και απόρριψης. Ένα φαινόμενο που δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πολύ στην αρχή. Το μόνο που δεν τελειώνει με τις γιορτές είναι η κατανάλωση. Ή μάλλον καλύτερα η μανία μας για κατανάλωση. Παραμονές εορτών και ψωνίζουμε σα να μην υπάρχει αύριο. Ο καθένας στο μέτρο που αντέχει και πολλοί και όσο δεν αντέχουν (το πλαστικό χρήμα παραμονεύει...). Και μόλις μετατραπούν τα ψώνια μας σε απορρίματα, ευθύς αμέσως μετά τις γιορτές, αρχίζει νέα ευκαιρία για καταναλωτικό πανηγύρι. Έρχονται οι εκπτώσεις...

Κάτι δεν πάει καλά με τα "Χριστούγεννά" μας. Κάτι δεν πάει καλά με τη ζωή μας και τους ρυθμούς της. Μακάρι να κάνω λάθος...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ φέτος έκανα πολύ λίγα για τα Χριστούγεννα.
Έχω μερικά κωνοφόρα σε γλάστρες καθώς από τη μια πλευρά του ακάλυπτου που ήθελα να τα φυτέψω υπάρχει βράχος και τα άφησα στις γλάστρες μέχρι να κάνω ένα τεχνητό παρτέρι 1 μ. περίπου για να τα βάλω. Είναι πολύ στενάχωρο να βλέπεις τα δέντρα σε γλάστρες, τους αλλάζω γλάστρα κάθε χρόνο, μεγαλύτερη, αλλά δεν αισθάνομαι καλά...Τα άλλα που τάχω φυτέψει έχουν αναπτυχθεί, βγαίνω από την κουζίνα και τα βλέπω, έχει εκεί ένα μονοπάτι που στενεύει κάθε χρόνο :), αλλά τους κόβω τα κλαδιά κι ανοίγει πάλι :)
Πήρα λοιπόν ένα από αυτά που έχω στις γλάστρες, τούβαλα μόνο φωτάκια και κλείστηκα μέσα να γράψω το ταξίδι στ' αστέρια. Επειδή είχε δουλειά, ευχάριστη μεν γιατί μ' αρέσει το θέμα αλλά δουλειά γιατί απαιτεί και μια συγκέντρωση, κατανάλωσα 3 κιλά μελομακάρονα και 3 κιλά κουραμπιέδες :). Σύνολο, 6 κουτιά σκουπίδια. Επιπλέον σκουπίδια 2 σακούλες από το βιβλιοπωλείο, με βιβλία για το ασφαλιστικό και την ελληνική οικονομία. Το τελευταίο έξοδο ήταν μισό χοιρίδιο για το οποίο έδωσα 60 ευρώ απορώντας...
Έψησα το μισό στο φούρνο με πατάτες, έφαγα 2 μερίδες κι έβγαλα αναφυλαξία...έδωσα το υπόλοιπο στα σκυλιά ( έχω 2 ) και δεν έχω διάθεση να φάω το υπόλοιπο... Την παραμονή που βγήκα για ψώνια είχα σκοπό να πάρω ψάρια που είναι πολύ ευχάριστη τροφή. Αλλά ο ψαράς ήταν κλειστός. Του χρόνου θα βγώ για ψώνια 2 μέρες νωρίτερα κι ενάντια στις παραδόσεις δεν θα ξαναπάρω χοιρίδιο :). Ε μα δηλαδή...
Τελικά τράφηκα με κουραμπιέδες, μελομακάρονα, ρυζόγαλα, γιαούρτια και 3 πάστες ( + 1 κουτί ακόμα στα σκουπίδια ). Έκανα μ' αυτόν τον τρόπο διακοπές γιατί συνήθως μαγειρεύω, συνήθεια που έχω από φοιτήτρια, δεν τρώγονται τα φαγητά έξω.
Το " γέλιο " είναι με την ανακύκλωση. Από τότε που ήλθα εδώ, 12 χρόνια τώρα, μάζευα πάντα το χαρτί χωριστά γιατί επειδή είναι σπίτι - γραφείο, μάζευα ανέκαθεν αρκετό χαρτί. Γράφτηκα σ' ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης του Δήμου, έβγαζα τις κούτες με το χαρτί την προηγούμενη της ημέρας που θα ερχόταν το φορτηγό, το φορτηγό δεν πέρναγε. Οι περίεργοι άνοιγαν τις κούτες έξω από το σπίτι,γέμιζε ο δρόμος χαρτιά τα οποία έβγαινα και μάζευα... Έκανα υπομονή, άρχισα να πηγαίνω τις κούτες κοντά στα σκουπίδια με την ένδειξη ΧΑΡΤΙ, με μεγάλα, ευδιάκριτα γράμματα. Την άλλη μέρα τάχαν πάρει μαζί με τα σκουπίδια, ως σκουπίδια. Φέτος, πρώτη φορά ύστερα από 12 χρόνια, μαζί με τις τελευταίες κούτες, πέταξα και το μικρό χάρτινο κουτί που είχα στο γραφείο για να πετάω χωριστά το χαρτί. Έμεινε το καλάθι με τα σκουπίδια στο οποίο πετάω τα πάντα. Μου φαίνεται παράξενο. Αλλά δεν έχει νόημα να πετάω το χαρτί χωριστά... Πολύ περισσότερο όταν με τον νέο Δήμαρχο της Κηφισιάς, το σκουπιδιάρικο δεν περνάει πια από το δρόμο μας, ούτε τον καθαρίζει... και μένω 2 τετράγωνα πιο πάνω από το κέντρο της πόλης... Λοιπόν ;
Ή αλλοιώς, διαβάζεις ή δεν διαβάζεις οικονομικά από την αρχή - γιατί προφανώς ο δήμαρχος κάνει οικονομία ενώ εγώ εξακολουθώ να τον πληρώνω - κι όχι μόνο τα διαβάζεις αλλά διαθέτεις και μέρος του χρόνου σου να μεταδώσεις αυτές τις γνώσεις με την ελπίδα ότι περισσότεροι από σένα θ' αρχίσουν ν' απαιτούν αυτά που πληρώνουν ;
Δεν θέλει πολύ, 2 - 3 ώρες κάθε μέρα. Όταν δεν είχα μπλόγκ, διάβαζα 2 ώρες την ημέρα. Τώρα, μαζί με τα σημειώματα, τις φωτογραφίες κ.λπ., άντε να πάει 4. Ας πάει :)

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς σε εμάς υπάρχουν αραιά και που κάδοι ανακύκλωσης για χαρτί. Μαζεύω λοιπόν χώρια τα χαρτιά μέσα σε χάρτινα κουτιά ή χάρτινες σακούλες και μια φορά στις τόσες πηγαίνω στους κάδους. Και πάλι όμως δεν είναι απλό. Κάποιους τους έχουν κλειδωμένους αφήνοντας μόνο μια σχισμή ανοικτή λες και το μόνο που θα πετάξεις είναι φύλλα εφημερίδας!! Κάποιοι άλλοι (οι περισσότεροι) είναι ασφυκτικά γεμάτοι σχεδόν πάντα. Τελικά όλο και κάποιος θα βρεθεί να δεχτεί τον όγκο του χαρτιού που θα έχω.
Πάντα όμως μένω με την απορία. Η βενζίνη που χάλασα τριγυρνώντας και ψάχνοντας για ειδικό κάδο ισοφαρίζεται από το κέρδος της ανακύκλωσης του χαρτιού μου;

Ανώνυμος είπε...

Στο μεταξύ, από τα οικονομικά που ήδη ξέρω, θυμάμαι ότι η συσκευασία είναι αντικείμενο έρευνας αγοράς καθώς όσο πιο ελκυστική γίνεται τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ( προστιθέμενη ) αξία του προϊόντος.
Τώρα είμαστε 20 χρόνια μετά. Εγώ δηλαδή. Αλλά κι εσύ μπορείς να σκεφτείς ότι μια εικοσαετής πρόοδος επικοινωνίας είναι μια μεγάλη χρονική ποσότητα. Διαβάζοντας νέα, σύγχρονα βιβλία οικονομικής, διαπίστωσα ότι ενώ τότε διάβαζα τις ερωτήσεις της έρευνας αγοράς,( πως θα πετύχουμε αυτό ; ) σήμερα διάβαζα 3 γενεές απαντήσεις ( δεδομένο 1, βελτίωση δεδομένου 1+ δεδομένο 2 = 3,βελτίωση δεδομένου 3 +...). Είχαν αλλάξει οι ορισμοί διότι η συμπεριφορά των καταναλωτών είχε μετρηθεί, ήταν δεδομένη κι όχι μία φορά αλλά συνεχώς. Πρόσφατα είδα στην ΕΡΤ1 μια εξαιρετική εκπομπή, έλεγε μεταξύ άλλων ότι οι διαφημίσεις για παιδιά είναι σχεδιασμένες με τρόπο που να τα εκπαιδεύουν ως καλούς μελλοντικούς καταναλωτές.
Αλλά ας μείνουμε στη συσκευασία. Οι άνθρωποι δουλεύουν κι αμοίβονται ερευνητές συμπεριφοράς γι' αυτές τις δουλειές, εδώ και πολλά χρόνια. Και μάλιστα, δεν υπάρχουν αμφιβολίες για τα συμπεράσματα τους για τους καταναλωτές, έχουν ενσωματωθεί σ' αυτούς τους νέους ορισμούς που διδάσκουν τα νέα βιβλία της οικονομικής.
Κρίνοντας από τον αυξανόμενο όγκο των σκουπιδιών, δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις μαζί μου ότι έχουμε να κάνουμε με αυξανόμενα επιτυχημένους επιχειρηματίες.
Μπορούμε εμείς να προσλάβουμε ερευνητή συμπεριφοράς να φτάσουμε τις επιτυχίες τους ;
Εδώ δεν ξέρουμε τι βιβλία να δώσουμε να διαβάσουν τα παιδιά του δημοτικού και μάλιστα τόχουμε αφήσει, μέχρι να το βρούμε, γενικά κι αόριστα, δεν βιαζόμαστε...
Με λίγα λόγια : χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και προς σωστές κατευθύνσεις. Είναι μια διαδικασία που διαρκεί χρόνια. Γι' αυτό λέω : ότι μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει στον άλλο είναι ωφέλιμο. Γιατί οι κλίμακες έχουν μεγαλώσει. Χρειαζόμαστε όλοι.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

που πήγε το τελευταίο σχόλιο; Ποιος το απήγαγε;

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει επιλογή να το εξαφανίσεις. Εγώ κρατάω όσα μου αρέσουν :)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.